من سیاهچاله ای فهیم و تاریکم
نور هوشمند همیشه در من است
بااینکه سوزنده اس نگاهش بر من
فیضش را میدهد با تغییر در من
هر کدام از بودنها که بود آخر
رقصِ آوازِ رنگین کمانی باید
چو آشکار نبود کی آخر آید
به که آخر اول آید